Þegar fílsunginn tekur fram úr skjaldbökunni!

Hér undirbúum við jólin að fullum krafti, skreyttum jólatréð fyrir viku og var það mjög vel skreitt frá ca 85 cm (Viktors hæð). Hið ótrúlega er að hann hefur látið tréð vera .... eða allavegana hefur það hlotið all lítið hnjask miða við hvað við foreldrarnir þorðum að vona. Hinsvegar hafa jólasveinar og annað dót sem er samt í hæfilegri tegju fjarlægð aðeins fengið að kenna á því eins og túlipananrnir mínir forðum daga... :).

Það var gerð heiðarelg tilraun í jóla myndatökuna þetta árið og þrátt fyrir einn fullorðin á barn og allskonar mútur til barnanna þá gekk þetta ekkkert ógurlega vel... En við náðum nokkrum myndum af þeim og fóru kortin í prentun og eru líklegast bara á leiðnni yfir hafið í þessum töluðu. :)

Þessi mynd sýnir algjörlega hvernig var að mynda þrjú börn sem ætla hvor í sína átt.

verið að tékka tanngarðin á systur sinni..:)

Hérna er mikið að gera í að þroskast og fara þau systkin þar stórum þessa dagana. Viktor er alltaf að segja fleiri og fleiri orð og skilur nú nánast allt sem við segjum við hann á Íslensku og samkvæmt leikskólanum Flæmsku líka. Mjög áhugavert að eiga samtal við hann og krúttar hann oftast á sig og bræðir mann og annan upp úr skónum. Hann er ný farinn að segja stóll og tákna og notar það mikið núna og vill fara í stólinn sinn. Honum finnst líka æði að geta sagt að hann vilji fara í skó og út... :) Svo er hann alveg ógurlega góður við systur sína og fær hún að "kenna" á því. :) Hann er vel að nafninu "gentle giant" komin og er það bara þannig að hún má ekki leika með neitt dót því hann duglegur að taka allt af henni greyið.

Það er yndislegt að eiga með þessum gullmolum morgun stund þegar þau eru í essinu sínu, ný vöknuð full af orku og búin að borða. Ég sit með þeim í stofunni og við leikum og lærum, og öll "þroskum Viktor" trikkinn eru notuð á Freyju Líf.

Flestir hafa sagt við mig/okkur að eftir einhvern tíma þá eigi Freyja Líf eftir að taka fram úr Viktori í þroska. Við sjáum það á hverjum degi hvað þau öll þrjú gefa hvor öðru mikið og þótt ótrúlegt sé þá er Viktor strax farinn að taka upp eftir yngri systur sinni. 

En ég held í rauninni að ég hafi ekki búist við því alveg strax að Freyja sýni takta við að taka fram úr bróður sínum. Við eigum Andreu og munum vel hversu mikið hún var að flýta sér að þroskast en kannski eftir að við eignuðumst Viktor þá gleymir maður fljótt hvað er þessi "normal" þroskastig... og auðvitað líka útaf því að við ákvaáðum fyrir löngu að njóta hans eins og hann er og þroskinn kemur á hans hraða.

En upp á síðkastið þá er Freyja búin að taka svo mikið stökk í þroska og frá því að komast ekki lönd né strönd þá kemst hún út um allt er farin að draga sig upp á mublurnar í stofunni. Svo er hún farin að segja mamma og pabbi og sýnir hversu stór og sterk hún er, hún er týnd og hún segir hæ og auðvitað klappar hún svo fyrir þessu öllu saman. :) Alveg eins og með Andreu þá finnst okkur (séstaklega eftir að hafa eiganst Viktor) við þurfa að halda í við hana og við séum aldrei nógu snögg því það kemur bara eitthvað nýtt á hverjum degi. Viktor hefur verið að gera öll þessi trikk í langan tíma og þá sérstaklega klappa fyrir sjálfum sér;) en munurinn finnst mér nú liggja í að Freyja gerir þetta þegar við biðjum hana um það en okkur finnst eins og Viktor hafi ekki verið lengi á því tímabili. Hann gerir það að sjálfsögðu núna en það er eins og hann nenni ekkert að standa í svoleiðis lögðuðu núna, horfir á okkur með hneikslunar svip... "old news" þrátt fyrir að hafa ekkert gert of mikið af þessu. Trikkið er núna að biðja Freyju um að segja eða gera eitthvað og þá gerir Viktor það ;) Okkur finnst nú svoldið í það að þau stíga skrefin jafnt en þegar ég skoða video og myndir síðustu daga þá finnst mér eins og það sé ekki neitt alltof langt í að ég sjái litlu monsuna mína taka framm úr stóra/litla gullklumpnum mínum... :D

Þangað til næst

Gleðileg Jól

S

Gói minn

Ég hef skrifað hér á blogginu mínu áður um fullkomnun og hvað er að vera fullkominn. Þegar við áttum heima í Danmöku var ég svo heppin að kynnast stelpu frá Ástralíu. Ann Marie kom mér fyrst fyrir sjónir sem kannski smá dekurrófa. Yngsta barn foreldra sinna, ákvað að menntun var ekkert fyrir hana og að hún hafði sett sér markmið að vera ein ríkasta kona Ástralíu fyrir þrítugt. En þegar ég kynntist henni þá sá ég að það var svo mikið í hana spunnið... mér fannst hún svoldið gróf og hún hennti öllu bara framm eins og það var. Hún er trú sjálfri sér og þegar ég átti mín myrkrustu augnablik eftir fæðingu Viktors þá fannst mér gott að tala við hana og sjá hvernig hún horfði á lífið og hversu rosalega "honest" (heiðarleg) hún er og segir hlutina einfaldlega eins og þeir eru.  No more no less.... 

Þessi vinkona mín er með fyrirtæki með mömmu sinni og systur sem gerir meðal annars svona orku armbönd og heldur líka út vefsíðu og bloggi. Á blogginu þeirra þá skrifaði hún í gær svo innilegan pistil um að vera trúr sjálfum sér og veikleika sína(Authenticity and my vulnerability). Mér fannst þetta frábær skrif hjá henni og veltir hún þar upp mínum fyrri vangaveltum um fullkomnun og staðfesti ég með þessum lestri hvað mér finnst um leitina að fullkomnun og hvað það er mikilvægt að vera trúr sjálfum sér. Held að ég hafi einhverntíman eftir að ég flutti að heiman byrjað á því að hugsa um hvað það er mikilvægt að vera trúr sjálfum sér. En eitt af þeim fjölmörgu atriðum sem Viktor hefur hjálpað mér með er einmitt líka það... að vera trú sjálfri mér og viðurkenna veikleika mína. Mér fannst hún vinkona mín koma svo vel að orði og ætla ég því að leyfa broti af texta hennar að fylgja á ensku þar sem mér finnst mjög erfitt að þýða þessi orð. Þau koma hálf kjánalega út á íslensku. 

"If you are to think anything then let it be ‘stay authentic’ and  ‘let ‘me’ show up because that’s the greatest gift to anyone’. Always remember there are others who are feeling what you’re feeling, no one or no-ones life is perfect- because perfection is unattainable and not authentic. You are a blessing. Your AUTHENTIC self is a blessing and when you are authentic you can achieve your greatest potential, touch others lives, get in your flow and make an incredible difference to this world."

 Hér er svo hægt að lesa pistilinn í heild sinni á vefsíðunni hjá Sanctus stones.

Svo yfir í allt annað, mikil gleði braust út hér á þessu heimili 6. október þegar ný stundin okkar byrjaði... Ekki það að við höfðum ekki miklar mætur á henni Skottu og horfðum við mikið á hana.... Heldur er hann Viktor okkar með algjört æði fyrir honum Góa :D Jáhá..... það stefndi nefnilega í það að allt fullorðið heimilisfólk og gestir fengju algjöra gubbu á þeim manni(og auðvitað Þresti;)) þar sem að einu tvær dvd myndirnar sem gullpungurinn vill horfa á eru Gói og baunagrasið og Eldfærinn. Okkur þótti þetta val samt alveg frábært svona miða við uppáhald eldri systur hans nokkrum árum áður, það er söngvaborg :). Þessi ótrúleg ást á þessum myndum er svona smá merkilegt því það er ekki svo langt síðan Viktor fór að horfa að einhverju viti og héldum við bæði að þetta væri jafnvel of flókið fyrir hann en það sem ég held að geri þetta svona uppáhalds eru lögin sem koma inn á milli og svo auðvitað þessi skemmtilegi húmor... Viktor er nefnilega algjör húmoristi;) og alveg einstaklega tónelskur. En semsagt við fullorðna fólkið getum sungið með hverju lagi og farið með öll hlutverkin í leikritunum by hart :D Svo þegar við fréttum að Gói væri að taka við Stundinni okkar þá vorum við ógurlega fegin því jú jú okkur finnst hin ævintýrin mjög skemmtileg en þegar þetta er á hverjum degi og kannski svona tja nokkrum sinnum á dag þá fær maður smá nóg :).

Þannig það var mikil gleði á okkar heimili þegar nýja Stundin Okkar byrjaði og bíðum við núna spent eftir nýjum þætti á hverjum mánudags morgni. Það er ekki laust fyrir að við fullorðna fólkið verðum smá skúffuð ef starfsmenn rúv hafa klikkað eitthvað og gleymt okkur... hahah þar sem að þá þurfum við að horfa á sama þáttinn aftur einn dag í viðbót. Þetta er nefnilega þannig að þegar Viktor fer í astma tækið sitt á hverjum morgni þá er þetta það eina sem heldur honum í þær 10 mínútur sem hann þarf að vera í því :D Svo það eru 10 mín á morgnana og 10 mín á kvöldin x 7 svo já við sjáum hvern þátt að minnsta kosti 14 sinnum...Ég er því líka mjög þakklát hversu flottir þættirnir eru og hafa mikinn boðskap og tala nú ekki um öll löginn. Það er ekki laust fyrir að ég sé jafnvel spenntari en krakkarnir að sjá nýjan þátt á mánudögum. hahaha Viktori hefur meira að segja tekist að segja Go Go (sterkt G hljóð og voðalega krúttlegur stútur á munninum) sem er svona smá svekkjandi fyrir okkur foreldrana þar sem að það er nú ekki svo langt síðan hann náði að segja mamma og pabbi :D En öll framför eru gleðiefni hér á bæ :D. Hann trallar einnig með í upphafsalginu uuuu uuuuu uuuuu og vona ég bara að hann verði farinn að syngja það alveg í vor ;). Svo er líka svo gaman að heyra Andreu syngja íslensk dægurlög og veit ég að það er tilkomið með nýju stundinni okkar.

Andrea sá hann Góa í sundi síðasta sumar og var mjög uppveðruð og þótti það mjög merkilegt..... Hún spurði mig um daginn hvað ég héldi að Viktor myndi gera ef hann myndi bara sjá Góa í sundi. Ég held hreinlega að hann myndi missa sig af spenningi ef úr yrði og ég held að ég veðji frekar á að reyna að ná honum næsta sumar á leiksýningu eða annari skemmtun:) En vonandi fær hann samt að hitta átrúnaða goðið sitt næst þegar við komum því þegar þessi klumpur er glaður þá bræðir hann allt og alla í kringum sig með brosi sýnu og hlátri. :D

Við sáum því miður rautt í gær.... eins mikil og gleðin var í byrjun leiks þá vorum við heldur leið og skúffuð þarna í kringum 60. mínútu. Okkur fannst okkar maður standa sig með stakri príði og gera það eina rétta í þessari stöðu. Við erum ógurlega stolt af honum og hefði ég helst viljað sitja með honum í búningsklefanum mínturnar 40 sem hann sagði að hafi verið einar af þeim verstu og styðja hann. Hann á allavegana mikið og stórt stuðningslið hérna heima :).

þangað til næst.
S

Tímabil..

Nýlega hefur fólk svona aðeins verið að spurja mig eða segja við mig vá hvað það er stutt á milli hjá ykkur. Ekki tvö ár!! 

Ég hef lítið hugsað út í það en þegar ég gekk inn á spítalann í Waregem í síðustu viku þá fann ég að fólk horfði... Þarna var ég með Viktor og Freyju í kerrunni og Andrea hélt í kerruna hjá mér. Það er líka kannski ekkert að gera mér greiða að ég hef seint verið kölluð fullorðinsleg. Eins byrjar fólk að eignast börn hérna í Belgíu aðeins seinna en til dæmis heima. Svo verandi lítil og barnaleg hjálpar ekki. Alveg eins fannst mér fólk horfa þegar ég fór með Viktor til sérfræðings á spítalanum í Gent í síðasta mánuði. Já eða þegar við Elsa brugðum okkur með börninn á götuhátið í bænum fyrir nokkrum vikum. Fólk er ekkert að stara á leiðinlegan hátt ef hægt er að segja svo... oft fylgir bros á eftir. En það rekur alveg upp augu... 

Ég hló nú svoldið inní mér þegar ég labbaði inn á spítalann... Þannig var nú í pottinn búið að ég var búin að panta tíma fyrir Andreu og Viktor á nánast sama tíma til að slá tvær flugur í einu höggi... og fannst mér þetta hin besta hugmynd þar til Óli hringdi og sagði að það væru tvær æfingar þennan sama dag. Svo um spítalann þeyttumst við á ógnar hraða öll saman og fólk gaf okkur auga, en náðum við þessu öllu saman þótt ótrúlegt megi virðast. 

En eins og ég sagði þá er kannski eins og fólk sé svona smá að þora núna að spyrja okkur út í þetta hvað það er stutt á milli... Eins og amerísk vinkona sagði við mig... " what were you thinking??" og ég svara í fullkominni hreinskilni "It felt like a good idea at that time"

Ég get sagt ykkur það að það er ekki hægt að útskýra þetta, nema eins og ég hef sagt. Um leið og Viktor fæddist þá sögðum við Óli við hvort annað að við vildum eignast annað barn og hafa stutt á milli. Það eru margir sem hafa stutt á milli barnanna sinna og er það alveg eðlilegt en mér hefur fundist fólk ekki alveg skilja afhverju við vildum hafa stutt á milli útaf fötlun Viktors.
Ég get alveg reynt að útskýra þetta betur með alskonar staðreyndum.... en ég held ég geti ekki fullkomlega útskýrt þetta. Ég held að foreldrar sem eiga börn sem eru fötluð á einhvern hátt vita hvernig tilfinning þetta er og afhverju maður tekur þessa ákvörðun. Ekki miskilja mig mér finnst ég ekkert þurfa að útskýra mig neitt en ég fór að velta þessu fyrir mér þegar fólk fór að spyrja mig meira. Þegar ég var að velta þessu fyrir mér þá hefur mér þótt erfiðast að ég geti ekki útskýrt þetta fyrir mömmu eða teingdó...Ég held alveg að þær skilji okkur vel en ég vildi bara að þær skilji alveg afhverju við tókum þessa ákvörðun en þá er ég alltaf komin á sama stað. Það er bara eiginlega ekki hægt nema að vera í sömu aðstöðu.

Ég hugsaði alltaf já ok ca tvö ár er nú allt í lagi... það er fullt af fólki með svo langt/stutt á milli. Það sem ég var ekkert að hugsa of mikið út í er að jú það eru margir sem eiga börn með tveggja ára milli bili og það er mjög krefjandi. En við ætluðum að hafa ca tvö ár á milli og eigum heima í útlöndum langt frá fjölskyldu okkar og vinum og litli strákurinn okkar er með down heilkennið og er því aðeins meira sem fylgir í kringum hann. Svo jú ég skil kannski smá að fólk reki upp þriðja augað þegar það sér okkur hahaha... 

Við fórum úr því að vera þrjú í að vera fimm á stuttum tíma og því breytinginn mikil fyrir okkur og ekki síst Andreu. Þetta hefur og er mjög krefjandi og þakka ég bara guði fyrir hversu góða fjölskyldu við eigum og erum með góða au pair núna. En eins og mamma hefur svo oft sagt við mig, þetta er bara tímabil oog eftir á bara mjög stutt tímabil. Hljómar það því iðulega í hausnum á mér þegar ég geng um á síðustu bensín dropunum.... "stutt tímabil" :)

Viktor hefur verið gjarn á að fá lungnabólgu oftast útfrá "gubbupest" sem kom svo í ljós að var ofnæmi og oftast endaði á spítala. Raskar það því öllu hjá stórri fjölskyldu, því ekki er hægt að kalla í ömmur og afa eða frænkur og frændur til að fá hjálpa. Höfum við því verið í einskonar limbói til að reyna að gera allt til að koma í veg fyrir þetta hjá honum. Ég dett iðulega í að "over analysa" allt... hvað hefur hann borðað hvernig andaði hann? fékk hann astma lyfið og fleira.
En Síðan í maí er hann búin ad vera svakalega flottur. Hann hefur tekið mikið stökk í öllum þroska og stækkað heil ósköp og erum við voðalega glöð og þakklát.
Svo kom veturinn og gullklumpurinn fékk gubbupest, þá byrjaði limbóið ... Hvað borðaði hann, hvað fékk hann í leikskólanum? Eru hægðirnar mjúkar..... Var þetta kannski bara venjuleg gubbupest?  við tóku nokkrir dagar í svitakasti yfir því hvort hann myndi fá lungnabólgu eða hvort hann myndi ná sér. Litli herforinginn okkar tók sér góðan tíma í að ná sér en fór í leikskólann eftir viku og í militíðinni varð Freyja veik. Hann var voða kátur en með kvef, svo lögðust pabbinn og Andrea í gubbuflensu pest og endaði það svo illa að Óli varð að leggjast inn á spítala á miðvikudaginn. Jahá hann fékk semsagt pestina svona hrottalega slæma. (Vírus heilahimnubólga.. Ekki þessi slæma það er bakteríu) En Viktor var hress og kátur og fór í leikskólann en á klukkutíma á fimtudags kvöldið byrjaði hann að verða eitthvað ólíkur sjálfum sér... svo varð hann andstuttur og svo var eins og meðvitundinn væri að minnka. Ég með Óla í símanum til að reyna að ákveða hvað við ættum að gera (hann ennþá inná spítalanum)... þegar hitinn hafði hækkað mikð á aðeins 20 mínótum þá tók ég þá ákvörðun að keyra með allt liðið á spítalann. Litli karlinn fór beint í röntgen og var staðfest lungnabólga nokkru síðar og í framhaldi fékk hann sýklalyf í æð, súrefni og í hjartalínurit. Þetta er alveg hrikalega óhugnalegt hversu fljótt þetta gerist hjá honum og hversu rosalega veikur hann verður, nánast bara eins og hann sé í kóma.
Þá byrjar limbóið og "over analyse" hjá mér... eigum við að fara með hann í ákveðinn skanna á lungunum?, hefði veirð hægt að komast hjá þessu? Getur verið að þetta sé útaf gubbupestinni? Samviskubit gagnvart stelpunum mínum og að geta ekki alltaf verið hjá Viktori. Hræðsla yfir að allt sé í lagi með Óla og þegar bensínið er alveg á þrotum þá hljóma orð mömmu í eyrum mér.... "þetta er bara tímabil".... :D

Jáhá nóg að gera á Goddastöðum. Einhverstaðar í millitíðinni þá fór ég með Freyju í stuttan kaupmannahafnar túr og án hans þá held ég að ég hefði skrifað mig sjálfa inn á einhvern spítala eftir síðustu daga :D Þvílík vítamín sprauta sem það var að fá að vera með systrum mínum, hitta pabba og síðast en ekki síst hitta yndislegu vinkonur mínar og maka. Ég bara get ekki lýst því hvað mér finnst ég bara heppinn og hlakkar svo óendanlega mikið til þegar ég verð flutt heim og get verið inná gafli hjá fjölskyldunni endalaust og umgengist vinina meira.

Og svona í lokin Elsa rocks ;)

S

Ofurkonan!

Ég hef síðustu daga og vikur verið að hugsa mikið út í þessa ofur konu staðalímind.... Þegar ég sá þessa mynd hjá vinkonu minni á FB þá hló ég upphátt og hugsaði týpíska "ofurkonan"  :) Mér fannst þetta flott tísku mynd og svona sjónhverfing í sjálfum sér fyrir þær konur sem ekki eru mömmur... Sjáið!! þetta er ekkert mál hahaha og við hinar sem erum mæður... bara shitt þetta er svo mikið plat :D 

Eigum við ekki allar að halda úti góðri vinnu, fallegu og hreinu heimili, eiga 2-3 börn vera góðir makar og svo framvegis? Þar sem Óli hefur verið mikið í burtu, hef ég á þeitingi mínum á milli skóla og leikskóla, læknistíma og þvottahússins já eða þegar ég hef verið að reyna að nota tíman þegar yngsta skottið sefur til að ganga frá.... hugsað mjög mikið út í það bara hvernig fara/fóru sumar konur að!!!?? Amma mín átti átta börn og langamma sextán.... Já og þær sem eru í 100% vinnu og eða einstæðar.. ég er ekki að vinna eins og er... en stundum finnst mér ég bara vera virkilega að strögla við þetta... og þegar ég er alveg á haus þá hugsa ég anskotin hver setti eiginlega þessa helvítis staðal ýmind??  En þegar ég hugsa meira og meira um það þá kemst ég að því að ég á sko alveg minn þátt í því. Ég vil vinna því þannig þrífst ég best, mig langar að vera besta mamman og auðvitað eiga fabjúlös heimili og allt sé hreint og fínt og þvotturinn þvegin og strokinn... Svo kemur auðvitað mömmu samviskubitið sterkt inn... eins og ég hef talað um hérna áður.. þegar mér finnst ég bara ekki geta gefið þeim næga athygli hverju og sér... Já gleði gleði... en þegar ég fer enn lengra með mínar vangaveltur þá kemst ég alltaf að því að það sem skiptir mestu máli er að reyna að gera þetta allt saman í bland ég verði aldrei 100% á öllum sviðum en meðan ég geri mitt besta þá er ég sátt við sjálfan mig. Ég vil heldur hafa aðeins skítugra gólf og hamingjusamari börn. Svo mín ofur kona lítur einhvernvegin svona út í dag.

DJÓÓÓK
Meira svona hahaha

Svo er kominn október, í þessum mánuði þá er svokallaður make awerness month hjá down syndrome samfélaginu í Bandaríkjunum. Svo ég ætla að henda á ykkur smá fróðleik sem ég vissi ekki fyrr en bara núna fyrir nokkrum vikum. Fólk með down heilkennið það á erfiðara með að læra stafina, en eru hinsvegar með mjög sterkt sjón minni. Hér í Belgíu er því Viktor komin í prógramm sem heitir leespraat... lestrartal (bein þýðing).. sem mér finnst mjög spennandi.  Þau læra fyrst orðið til dæmis mamma fá mynd af mömmu til að tengja við og aðra af orðinu mamma skrifað og læra þannig að þekkja orðin koll af kolli. Hér er hægt að sjá myndband af strák gera þetta. Mjög sniðugt.

Viktor er annars að taka smá stökk í talinu og er farin að segja fleiri orð og er það allt saman mjög gleðilegt. Hann notar tákn með tali mikið meira og alltaf að bæta við táknum. Hann elskar pabba sinn út að lífinu og skilur ekki alveg hvað hann er lítið heima núna... það má ekki lokast hurð á heimilinu án þess að hann segi pabba og táknar það um leið... :)

Andrea er svo á fullu í skólanum og byrjuð að lesa og er voðalega dugleg, en henni finnst mamma hennar ekki hafa hunds vit á því hvernig eigi að læra og rúllar augunum í gríð og erg. Það er jú kennarinn sem veit best... hemmm ég bilast :D 

Svo er hún ráðskonu rass með meiru. Eitt kvöldið þegar hún vildi að ég færi með henni út á trampólin ég búin að segja já þegar Viktor væri sofnaður. Viktor var í baði hjá Elsu sem er au pair hjá okkur og ég að gefa Freyju. Viktor átti svo að koma niður og fá hósta saft áður en hann færi í rúmmið. En Andrea hugsar sér gott til glóðarinnar og fer upp til Elsu og segir henni að ég hafi sagt að Viktor ætti að fara beint í rúmmið...hemmm hemm Elsa greyið bara já ok ekkert mál. Ég heyri að hún er að setja hann í rúmið (babymonitor) og vissi strax hvað hafi gerst... litli ráðskonu rassinn minn var skömminn upp máluð og reyndi að koma sér pent úr klípunni... litli bróðir hennar frekar ósáttur vissi ekki hvaðan á sig stóð veðrið...rifinn úr rúmminu til að hægt væri að klára rútínu dagsins og það var ekki hoppað mikið það kvöld :D

Freyja Líf rúllar sér svo um stofuna endanna á milli og er orðin ansi fljót að mínu mati... hún er líka byrjuð að láta heyra vel í sér ef hún sér okkur ekki eða ef hún vill hafa hlutina einhvernvegin öðruvísi:).

Tívolí sjúki Viktor og góða stóra sem passar hann

En þangað til næst
S